De terugreis

Dag 87&88, dinsdag en woensdag 24 en 25 april

Vandaag gaan we naar huis. De koffers zijn ingepakt, het huis is aan kant en de zon schijnt vanochtend niet... maar die komt gelukkig rond 10 uur toch tevoorschijn! We moeten vanmiddag om 17 uur vliegen dus we hoeven ons niet al te veel te haasten. Om 11 uur rijden we, via de Vons voor nog wat broodjes en water, weg. Nu zit het er voor ons gevoel echt op. Alhoewel we in ons hoofd al wel bezig waren met het weer naar huis gaan, is het nu echt zo ver. We zitten dan ook met gemengde gevoelens in de auto. Jammer dat het er al op zit, maar fijn om weer naar ons eigen huis te gaan en familie, honden en vrienden weer te zien. Maar op wat voor mooie tijd kunnen we terugkijken! Wat hebben we veel gezien en gedaan. En wat hebben we van elkaar genoten. Ook al knetterde het af en toe, maar ja dat gebeurt thuis ook wel eens. We zijn blij en toch ook wel trots dat we dit gedaan hebben (en dat we het schrijven van dit reisverslag vol hebben gehouden), deze herinneringen en ervaringen nemen we ons hele leven mee. Natan misschien niet, maar gelukkig hebben we veel foto’s en filmpjes die we hem keer op keer kunnen laten zien. Ook vandaag hebben we geen file onderweg, dat is het voordeel als je niet tijdens spitstijden hoeft te rijden door LA. Het is wel druk, maar er zijn vaak 5 tot 8 rijbanen, waarvan één carpoolbaan, dus als het langzamer gaat rijden gaan we naar deze baan. Binnen 2 uur zijn we bij de autoverhuurder en ook nu verloopt het inleveren vlot. De shuttle staat ook op ons te wachten, dus we zijn al rond 13 uur op het vliegveld. 

We checken in, brengen de koffers naar de bag drop off en gaan langs de security. We zijn nu pro’s, we hebben dit zo vaak gedaan :) Wat een mooi vliegveld is LAX, schoon, ruim met lekkere bankjes en luie stoelen om te zitten. Superscherpe beeldschermen met grappige filmpjes. Natan en Julian gaan even naar de wc en wat rondlopen en na een minuut of vijftien komt Natan helemaal enthousiast terug. ‘Ze hebben een dolfijn in de speeltuin’, dus gaan we naar de playground en Natan speelt daar lekker een klein uurtje.
Dan wordt het tijd om nog even wat te eten. We kiezen voor hele dunne frietjes en ze zijn inderdaad heel erg dun. Wonder boven wonder, eet Natan met ons mee. Als het op is, lopen we naar de gate waar het vliegtuig op tijd vertrekt. Het uitzicht onderweg is fenomenaal! We vliegen over Zion, Bryce en the Rockies. Hier zijn we verliefd op reizen geworden en zelfs van heel ver bovenaf is het een prachtig landschap ondanks dat we het ook al meerdere keren van dichtbij hebben mogen bewonderen. Bij the Rockies gaat de zon onder met een prachtige oranje lucht. Inmiddels hebben we dan ook ons eten op en gaat het licht uit in de cabine. Voor ons gevoel (en dat is natuurlijk ook zo) is het nog veel te vroeg om te gaan slapen. Natan heeft helaas hetzelfde gevoel, uiteindelijk valt hij wel in slaap. Al weer vrij snel komen ze met ons ontbijt. Natan mist dit en slaapt gelukkig nog even door. Blijkbaar is het druk op Heathrow, want we vliegen een rondje of 6 boven London voordat we echt gaan landen. We zijn dan ook iets verlaat, maar we hebben nog vier-en-een-half uur voordat we onze volgende vlucht moeten hebben. We hebben de buggy in LA zo getagd dat deze er in London uit  zou komen, maar we moeten hier met een bus naar de gate. Wat dus betekent dat de buggy op de bagageband ligt. Omdat we dan eerst naar de bagageband moeten en dan weer helemaal terug, kiezen we ervoor om de buggy niet op te halen. Thuis gebruiken we deze toch niet meer. En de buggy is ook doorgelabeld naar Amsterdam, dus misschien komt hij daar nog wel aan. We gaan met een bus naar een andere terminal. We nemen wat te eten en doden de tijd. Om 14.00 komt de gate op het scherm en daar lopen we dan ook naartoe. Echter om 14.45 (onze vertrektijd) zitten we daar nog te wachten. Uiteindelijk komt het verlossende woord: een technisch mankement. Pfff, moet dat nu, onze allerlaatste vlucht... we appen meteen naar het thuisfront, want die zouden ons komen ophalen. Helaas zitten die al bij het Van der Valk onder Amsterdam. Na een dik uur krijgen we te horen dat de vlucht geannuleerd wordt. Gatsie. Eerst worden alle mensen met een aansluitende vlucht overgeboekt en dan zijn we uiteindelijk aan de beurt. We kunnen met de vlucht van 19.15 mee. Dit is geen leuk einde. We waren al kapot na de eerste vlucht en nu zitten we al vanaf 10.30 te wachten om door te mogen vliegen en nu moeten we nog langer wachten... tsja, dit hoort helaas ook bij reizen. Wel balen voor ons thuisfront, want ook voor hun is het 4,5 uur extra later dat we aankomen. Bij het boarden doen ze moeilijk over Julians gitaar (omdat de vlucht volzit, willen ze die inchecken in het ruim) maar Julian houdt voet bij stuk en uiteindelijk mogen we gaan kijken en kan de gitaar gewoon nog mee. Het zou toch wat zijn, dat ding is de hele wereld mee over gereisd en tijdens de laatste vlucht zal hij toch maar kapot gaan. Natan ligt binnen 5 minuten te slapen. Het is maar 1.15 uur vliegen en de stewardessen krijgen het bijna niet voor elkaar om iedereen te voorzien van een broodje en wat te drinken. We zitten op de 2-na-achterste rij en wachten tot iedereen het vliegtuig uit is, dan maken we Natan een beetje wakker en tillen hem eruit. Na een sanitaire stop, lopen we naar de bagageband (wat een eind lopen hier op Schiphol) en we zien onze koffers al. Maar eerst lopen we naar het raam, want daar staan opa en oma Bus. Natan is helemaal blij, maar moet heel hard huilen als hij erachter komt dat hij ze nog niet kan knuffelen. Daarom halen we snel de koffers en gaan we naar ze toe. Gelukkig hebben ze de tijd door kunnen komen... het is inmiddels 22.15, dus we stappen meteen in de auto. Het stormt en regent, welkom in Nederland! We zijn om 0.15 thuis en Natan heeft gelukkig niet geslapen in de auto. Thuis is hij helemaal happy met al zijn speelgoed. We laten hem dan ook nog even lekker spelen, wij eten en drinken wat, lezen de post en verwonderen ons om de ruimte in ons huis! Rond half 2 gaan we dan echt slapen. Het zit erop...

Suspension bridge en de fonteinen bij het gemeentehuis van San Diego

Dag 86, maandag 23 april

Vandaag staat vooral in het teken van weer inpakken, maar we gaan er ook nog even op uit. San Diego is een leuke stad en er is enorm veel te doen. Vandaag doen we een minder bekende ‘attractie’, de Spruce street suspension bridge. Net als in alle Amerikaanse steden lopen de meeste wegen van noord naar zuid of west naar oost of iets daar tussenin in, maar ze lopen in ieder geval vaak recht. Zo ook hier. Echter zijn er in de stad veel canyonachtige dippen, wat dus betekent dat een straat wel doorloopt in dezelfde richting, maar deze af en toe onderbroken wordt door een canyon en na de canyon start de straat weer. Bij Spruce street ligt een suspensioen bridge over een stukje canyon. Deze dateert uit 1912. Het ligt op onze route van vandaag dus we stoppen hier even. Leuk om even overheen te lopen, wel even oppassen geblazen, want het is best een eind naar beneden en er zitten geen netten aan de zijkant alleen een soort van reling, dus we zien Natan in onze gedachten al naar beneden kukelen. Hij snapt niet dat hij hier een hand moet geven...
Vervolgens rijden we richting de oude stad waar Julian ons feilloos door smalle straten en langs wegomleggingen door de stad heen navigeert. We rijden langs gastown, het mooie station, wolkenkrabbers, USS Midway, de haven met prachtige houten zeilschepen en uiteindelijk het gemeentehuis van San Diego met leuke fonteinen. Hier stoppen we. Het is warm en er spelen allemaal kinderen in de fonteinen, dus dat ziet Natan ook wel zitten. Hij heeft direct een vriendje en we genieten van het lekkere weer en de verkoelende fontein.

We rijden weer richting ons huis (nog even via de speeltuin in Balboa Park) en onderweg tanken we er nog een paar gallon erbij, zo moeten we het morgen wel redden naar Los Angeles.

Point Loma en La Jolla

O, wat gaan we dit missen. Opstaan met een strakblauwe lucht, korte broek aan, buiten ontbijten en spelen met Natan. Het belooft weer een mooie dag te worden. We rommelen op het gemakje wat aan en rond een uur of half 12 stappen we in de auto. Het is hier behoorlijk druk met auto's in de straat, maar gisteren hadden we gelukkig een plekje, dus hij staat voor de deur (i.p.v. een paar straten verderop). 

We rijden eerst naar Point Loma, een kleine 10 miles rijden. Dit is een Natural Reserve, dus we moeten hier betalen om naar binnen te mogen ($15). Het is een schiereiland en een Navy base. Ook is hier een enorme nationale begraafplaats, met oneindig heel veel witte grafstenen. We rijden eerst naar de vuurtoren en het visitor center. Vanaf daar hebben we een mooi zicht op de stad San Diego. Daarna rijden we naar de kust waar bij laag water, tide pools te vinden zijn. Het is inmiddels al opkomend water, maar we vermaken ons met zand, steentjes en zien ook wat bijzondere beesten/schelpen. Het leukste vinden we eigenlijk de pelikanen. Wat zijn ze groot en ze scheren over onze hoofden heen. Opeens roept Natan: 'daar is een drone'. Nu zijn drones in bijna heel San Diego verboden, dus we kijken elkaar vreemd aan, we dachten dat hij de pelikanen bedoelde, maar nee hoor. Na een minuut of wat zien wij het ook, een vliegtuig-helicopter (Osprey), knap gezien! Er vliegen hier overigens meerdere bijzondere (oude) vliegtuigen langs, misschien dat er ergens een show is. De kust is hier grillig met mooie uitstekende rotspartijen.
Als we het hier gezien hebben, stappen we weer in de auto naar La Jolla. Een badplaats met veel mooie huizen, wuivende palmbomen, dure boetieken en galerijen. Wij hebben vooral interesse in het strand en de zeeleeuwen die hier te vinden zijn. Het is druk (want zondag en lekker weer), we gaan eerst naar La Jolla Cove, maar daar lukt het echt niet om een parkeerplek te vinden. We volgen de weg verder langs de kust en precies bij Children's Pool, rijdt iemand weg. We parkeren de auto en als we de deuren open doen ruiken we het al: hier hebben ze zeeleeuwen! Children's Pool is een klein strand dat tot half mei gesloten is voor mensen omdat zeeleeuwen hier hun baby's voeden en groot brengen. Er liggen inderdaad een aantal jonge zeeleeuwen. We lopen hier wat rond, er is ook een zeemuur gebouwd, waar je overheen kunt lopen om de zeeleeuwen goed te kunnen bekijken. Natan vindt het leuk, je ziet ze dan ook heel goed en hij wijst ze allemaal aan. Naast zonnebadende zeeleeuwen, zijn er ook een aantal zeeleeuwen in het water en hij vindt het t leukst als ze proberen op de kant te klimmen (wat niet altijd in één keer lukt).

Relaxen

Dag 84, 21 april

Natan is vanochtend vroeger wakker (7.30), terwijl we hem gisteravond rond 22.30 nog hoorden. Als hij hoort dat mama uit bed is, roept hij 'gaan we vandaag weer naar Legoland?' Uhhhmmm, nee. 'Gaan we dan naar ons thuis van Shanizen, want dan mag ik de Legodoos open maken?' Uhhhmm, ook nee. We doen vandaag niet zo veel. Spelen met de basketball, met bellenblaas, kijken basketballwedstrijden, eten soep en Natan gaat op tijd naar bed. Nog maar 2 dagen en dan zitten onze 3 maanden vakantie er al weer op en is het tijd om terug te gaan naar Nederland...

Legoland California

Dag 83, 20 april

We maken Natan rond 9.00 uur wakker. Vandaag gaan we naar Legoland. Hij heeft er zin in. Het is de eerste keer dat hij naar een pretpark gaat, dus we zijn benieuwd wat hij ervan vindt (onze angsthaas). Rond kwart voor 10 zitten we in de auto en het is een goed half uurtje rijden. Ze geven de entreekaartjes niet weg (wij betalen iets meer dan $100, Natan iets minder), dus we zijn een beetje  verbaasd (naïef als we zijn) dat we ook nog $20 moeten betalen voor het parkeren. Nou ja, we denken er verder maar niet te veel over na.

Net na de ingang zien we dat de wachttijden mee vallen, in ieder geval nu nog. Het park is net 45 minuten open, maar we hopen dat het zo blijft! Mooi park hoor en wat ziet het er leuk uit, overal al die lego-poppen & -beesten. We kunnen Natan hier ook opmeten en hij is net onder de 40 inch (ongeveer 1 meter) en zo kunnen we op de plattegrond zien waar hij allemaal wel en niet in mag en in welke attracties hij alleen mag. Er is hier zoveel te doen! Als eerste ziet Natan een olifant en daarna een leeuw. Je kunt staan in de leeuw, maar dan schrikt hij zich rot als de leeuw ineens gaat brullen... Een beetje beteuterd loopt hij verder. We gaan eerst met een bootje langs sprookjes uitgebeeld met legoblokjes (die moeten we nodig eens gaan voorlezen). We vragen ons af of het echt legoblokjes zijn of dat ze gewoon zo gemaakt zijn dat het lijkt of het legoblokjes zijn. We lopen als eerste door naar de auto's. Als jullie het inmiddels nog niet wisten, Natan speelt bijna alleen met auto's, dus dit lijkt ons een prima gedeelte. Er is een gedeelte waar kinderen tussen de 3 en 5 jaar zelf mogen rijden. We moeten één rondje wachten en dan is Natan al aan de beurt. Hij moet vertellen hoe oud hij is (er gaan 3 vingers de lucht in).

Hij moet hier alleen in, op zich al spannend, maar zijn interesse wint het van zijn angst en hij gaat heel stoer in de auto zitten, doet zelf zijn riem aan en zit voorover gebogen over zijn stuur. Een begeleider vertelt dat hij op het gaspedaal moet drukken en ja hoor, daar gaat hij. Hij glundert er helemaal van. Hij kan een rondje of 3 rijden en dan zit de tijd er al weer op. Bij de uitgang krijgt hij een heus rijbewijs, nu is hij helemaal trots. En hij wil nog een keer. Nou, geen probleem want de wachttijd is nog geen 5 minuten. Uiteindelijk gaat hij daarna nog een keer en dan gaan we ergens zitten om even wat te eten. Natan heeft honger gekregen van al dat racen. Daarna gaan we met z'n 3-en in een brandweerauto die we naar een brandend huis moeten rijden, de brand moeten we blussen en dan moeten weer terug rijden. Water is altijd leuk! Jammer dat we de mensen in de wachtrij niet nat konden spuiten (daar hadden ze over nagedacht).

We lopen verder en er zijn verschillende plekken, binnen en buiten, waar kinderen met duplo of lego kunnen spelen. Natan vindt dat ook hartstikke leuk, maar we blijven niet te lang hangen, want dat kan hij thuis ook. We krijgen hem gelukkig vrij makkelijk mee. Er zijn helikopters en Natan wil er eerst wel in, maar als hij vervolgens met ons in de rij staat te wachten, wil hij toch liever niet. Uiteindelijk is hij er toch in gegaan en toen hij eruit kwam, zei hij: 'dat was toch wel heel erg leuk hoor papa'. Toch weer een overwinning. Je moest hier zelf 2 knuppels bedienen, eentje voor naar beneden en naar boven en de andere voor links en rechts draaien. Vervolgens lopen we door naar Miniland USA waar verschillende herkenbare Amerikaanse steden (o.a. Washington en Las Vegas) zijn nagebouwd met legoblokjes. Leuk. Aan het eind hiervan is een 'build your own boat', wat ook een succes was bij Natan. Je kunt hier een bootje naar beneden laten varen, maar het is voor veel kinderen veel leuker om bij de grote bak te spelen met de boten en het water. Als we hem na een half uurtje spelen meekrijgen, lopen we weer verder.
Er draait hier ook een 4D film van een klein kwartiertje. Dat was geen succes! Binnen 20 seconden wilde Natan naar buiten :) Er werd een vuurbal gegooid en vervolgens kwam er water uit het plafond, dat was iets te veel van het goede... Dus weer naar buiten en even bijkomen in een bak met duplo. Daarna gaan we nog even op zoek naar wat te eten en we vragen wat Natan nog wil doen: de bootjes en de race auto's. Dus die herhalen we allebei nog een paar keer en dan gaan we via de Big Shop (we halen daar 2 dozen Junior Lego) naar de uitgang. Thuis heeft hij eigenlijk alleen nog Duplo. We beloven dat hij thuis (in San Diego) de kleine doos open mag maken en de grote doos thuis in Nederland. Hij noemt ons huis in Nederland 'thuis waar Shanizen' is (onze huisoppas). We hebben inmiddels al zoveel thuizen gehad, dat je wel onderscheid moet maken. Halverwege de terugreis (we doen er een dik half uur langer over dan op de heenweg i.v.m. files) zegt Natan: 'ik vond Legoland heeeeeeel leuk en ik ben heeeeel blij met mijn lego'. Geslaagde dag dus.

Shop till you drop

Natan zit nog steeds in Hawaii tijd. Kunnen wij mooi op het gemakje wat lezen, internetten en van de stilte genieten :) Vandaag geven ze het minste weer af, dus pima weer om te shoppen! Na de lunch stappen we in de auto en rijden we naar Las Americas Premium Outlets. Deze outlet ligt letterlijk tegen de Mexicaanse grens aan, om daar te komen neem je de laatste afslag voor de grenspost. Ze hebben hier heel veel winkels, maar uiteindelijk hebben we er maar een stuk of 10 gedaan (we hadden nogal veel tijd nodig in de Nike store...). Natan heeft Jordans, een petje en een basketball (eindelijk, dat beloven we hem nl. al een hele tijd) gekregen en ook Julian (broekjes/shirts) en Nicoline (schoenen) zijn goed geslaagd. We eten hier ook wat en rijden dan naar de Vons (supermarkt, dezelfde als Safeway en we hebben geen idee waarom deze Vons heet). Eigenlijk stonden er nog 5 andere winkels op onze (lees: Nicoline’s) lijst, maar als we thuis komen is het inmiddels half 8, laat genoeg voor onze kleine spruit. Anders went hij nooit aan San Diego tijd. En morgen willen we naar Legoland, dus dan moeten we op tijd opstaan. We zijn er ook achter gekomen dat onze auto Sirius (satelliet radio) heeft. Nu kunnen we zelfs in de auto naar de basketballwedstrijden luisteren en natuurlijk naar heel veel muziek.

Balboa Park

Julian en Natan zitten nog lekker in Hawaii tijd, dus slapen uit tot een uur of half elf. Nicoline leest met een kop thee op de veranda in de zon een boek :) We hebben gisteren geen boodschappen gedaan, wat hier overigens makkelijk had gekund want heel veel winkels zijn gewoon open tot 1 of 2 uur ‘s nachts, dus we hebben niets in huis. We gaan eerst om boodschappen en komen terecht in een hele dure biologische winkel. Nu zijn we niet vies van biologische producten en daar willen we best voor betalen, maar dit is echt wel heel duur. We doen dus alleen boodschappen voor vandaag en morgenochtend ($80). We rijden weer terug naar huis om te eten en dan gaan we naar Balboa Park. Een gratis park midden in het centrum van San Diego. Er is van alles te doen, er zijn verschillende fonteinen en het is er prachtig. Ook zijn er 17 musea (daar moet je wel voor betalen), net als voor de San Diego Zoo. We wandelen door het park, bezoeken de rozentuin (het ruikt er heerlijk), lopen via Spanish Village Art Center naar de botanische tuin waar we nog een kolibrie zien vliegen.

Daarna gaan we met een treintje naar de speeltuin waar Natan nog even in de zandbak speelt. Alsof hij nog niet genoeg zand heeft gezien de afgelopen 12 weken! Maar ja op een klimrek of schommel zul je hem niet snel zien. Het is voor het eerst deze vakantie dat wij een lagere temperatuur hebben dan in Nederland. We gunnen het jullie hoor! Het was bij ons zo’n 20 graden. We hebben vandaag zelfs sinds 10 weken even een lange broek aan gehad toen we na het eten ‘s avonds nog even naar een Michaels (hobby) winkel zijn gegaan. Dat was wennen, zo’n lange broek.