Camper ophalen

Dag 6

Dag 6 staat in het teken van de camper ophalen. Het huisje in Christchurch is goed bevallen. Natan was vannacht al om 3.15 wakker, terwijl we hoopten dat hij later wakker ging worden (na 2 rijstewafels gaat hij gelukkig wel weer slapen). Na ontbeten te hebben gaan we richting de autoverhuur om onze patserbak in te leveren.

Er zit een sterretje in de voorruit maar gelukkig wordt deze niet gezien of we worden gewoon keihard gematst. Het meisje dat ons helpt heet Gemma en is heel aardig en vindt Natan helemaal te gek. Zelf heeft ze een zoontje van twee en ze praat over van alles en nog wat. Ze brengt ons naar de camperverhuur en wenst ons een hele fijne vakantie. Nu begint de vakantie pas echt voor ons gevoel. We brengen onze koffers en de rest van de bagage naar binnen en daar worden we aangesproken door een wat gestrestte mevrouw die ons vertelt dat het heel druk is en dat het lang zou kunnen duren. We pakken wat koffie en thee en Natan speelt met een ander jongetje. Het oogt nog niet superdruk gelukkig. Na een kleine 20 minuten worden we geholpen door een andere gestresste mevrouw. Nou ja, eigenlijk is ze een feeks (volgens Julian). Ze legt alles uit zonder enige vorm van enthousiasme of emotie. Natan schiet per ongeluk een elastiekje haar kant op en die verdwijnt direct, maar dan ook direct in de prullenbak. Ze keurt Natan ook geen blik waardig. Ze somt nog wat formaliteiten op en we zitten er een beetje verdwaasd naar te luisteren. Dan mogen we opeens naar de camper buiten en we beginnen weer wat enthousiaster te worden. Naja niet van desbetreffende mevrouw, maar wel van het uitzicht dat het nu eindelijk gaat gebeuren. Ze geeft weer allerlei instructies en gelukkig was Julian zo slim om zijn gopro aan te zetten en alles te filmen. Dan kunnen we het later op ons gemakje nog eens bekijken en lachen om de emotieloze mevrouw. Ze wenst ons fijne vakantie en verdwijnt. Het is inmiddels echt heel druk geworden en zijn blij dat we maar 20 minuutjes hoefden te wachten. Wij beginnen alles in de camper te zetten en te bekijken hoe het werkt. Na een half uurtje hebben we toch nog wel wat vragen en gelukkig vinden we een andere medewerkster die wel gewoon vriendelijk is en behulpzaam. Wat een verademing. Ze geeft ons nog een extra deken en wat handdoeken en wenst ons veel plezier en fijne vakantie (waar we overigens gewoon voor hadden betaald en dit hadden aan gegeven aan mevrouw feeks, maar die we niet van haar ontvingen).

Julian begint met rijden, omdat hij al wat meer aan het links rijden gewend is. Al vindt hij het nog steeds ontzettend lastig, vooral bij rotondes. Om de moeilijkheidsgraad nog iets te verhogen zit het knipperlicht bij de camper links van het stuur en in de pooierbak zat deze rechts. Af en toe gaan dan ook opeens de ruitenwissers aan i.p.v. de knipperlichten :). Autorijden voelt echt als een struggle, terwijl het normaal lekker cruisen op de autopilot is. We besluiten als eerste naar een grote supermarkt te gaan om lekker in te slaan. Natan ratelt ook zijn verlanglijstje op. Schepje, emmertje, waterpistool, bal en af en toe komt er nog wat extra's bij (loopfiets, helm, boot). Zijn lijst wordt langer en langer en gelukkig zijn we al snel bij de supermarkt.

Na een dikke 2 uur hebben we alles verzameld. Iedereen blij. Vanwege de harde wind en de tijd besluiten we maar om direct naar een camping toe te rijden. We hadden eerst het plan om nog naar het Air Force Museum te gaan, maar we besluiten om toch direct naar een camping te rijden. Het begint hier namelijk ontzettend hard te waaien en ze geven ook veel regen af. Dit is blijkbaar een uitloper van een flinke tropische storm. We gaan op weg en gelijk hebben we al door dat het echt hard waait. De camper is rond de 3,7m meter hoog en 9 meter lang en het kost normaal al wat moeite om dit gevaarte tussen de lijnen van de smalle weg te houden, maar nu is het helemaal een uitdaging. Een paar keer worden we door de enorm harde rukwinden bijna van de weg geblazen. We gaan wat zachter rijden en dan gaat het gelukkig wel wat beter. Al met al is het toch een behoorlijk spannend ritje en niet echt de vuurdoop die we wensten. Uiteindelijk komen we bij de camping aan. We worden geholpen door een vriendelijke mevrouw en er is gelukkig nog wel plek. We zetten de camper neer en het lijkt wel alsof de wind opeens helemaal stilvalt hier. Het is nog steeds rond de 29 graden en het voelt best warm aan. Wij gaan de koffers uitpakken en alles een plaatsje geven en Natan gaat met zijn waterpistool en schepje en emmertje aan de gang. We eten 's avonds een hamburger en soep ,want we hebben geen zin meer om nog lang in de keuken te staan. Ondertussen beginnen we alle knopjes en dingetjes in de camper steeds beter te begrijpen. We lezen nog wat instructieboekjes en dan is het alweer tijd om lekker te gaan slapen. Het is nu inderdaad gaan regenen en het vooruitzicht is dat dat nog wel even doorgaat. Dat zien we morgen wel weer. Natan heeft vanmiddag maar een half uurtje onderweg in de camper geslapen, dus we hebben goede hoop, dat hij morgen later wakker wordt.