Kanoën

Dag 23, 18 februari

Het duurt lang voordat het zonnetje op de camper staat, maar het licht is prachtig, dus we doen de drone weer eens de lucht in. Zo rond half 10 staan we in de zon en dan komt meneertje Natan ook eens z’n bed uitgerold. Het eerste wat hij zegt: ‘ik wil met m’n bootje varen’. Moet je niet eerst even eten:’nee’! Ok dan, doe eens gek... hup het water weer in. Het internet doet het hier redelijk dus we videochatten wat met het thuisfront (eentje in Vlissingen en de ander in Spanje). Natan laat uiteraard vol trots zijn nieuwe aanwinst zien en gaat het water weer in en af en toe komt hij terug voor een zwaai en een handkus. De hondjes reageren meteen op Nicoline’s stem en komen even bij oma kijken waar dat geluid toch vandaan komt. Ze doen het hartstikke goed (uiteraard is Lizzy loops geworden, dat doet ze meestal als wij met vakantie gaan) en zijn braaf. In Spanje is het inmiddels ook heerlijk zonnig weer, dus die zitten daar ook goed! We hebben gisteren gezien dat we op een minuut of tien rijden kano’s kunnen huren, dus besluiten om daar heen te rijden, de deur is echter gesloten en er hangt een bordje dat ze rond 12 uur weer terug zijn. We rijden daarom eerst naar de kust, misschien zijn ze daar, en komen terecht in het dorpje Anakiwa. Hier begint ook de bekende wandeling/ mountainbike track (Queen Charlotte track) van 71 km. Wat een leuk dorpje en wat hebben de inwoners een prachtig uitzicht. We besluiten om nog even langs Cullen Point Lookout te rijden, maar als we langs de kanoverhuur komen, zien we dat ze open zijn. We gaan toch even informeren en ja hoor, we kunnen er nog eentje huren. Dat doen we, we zijn wel erg benieuwd hoe Natan het gaat doen, want hij is niet echt een held. Nadat we betaald hebben, rijden we weer terug naar Anakiwa en na een kwartier wordt onze kano gebracht. We hadden precies genoeg tijd om even te eten en ons om te kleden.

We krijgen alledrie een zwemvest en we worden geadviseerd om in de baai te blijven en uit te kijken naar stingrays en jellyfish (die we overigens niet zien). There we go! Natan blijft wonder-boven-wonder rustig, hij wil wel graag zelf peddelen, maar we krijgen de peddel snel weer terug (hij heeft een tak en die is blijkbaar leuker) en hij zegt zelfs dat hij het leuk vindt. Overwinning! We meren nog aan bij een strandje, eten wat en peddelen ook weer op het gemak terug. Dat was lekker om te doen! We brengen de kano aan land en stappen de camper in.


We rijden toch nog even naar de lookout en kijken vanaf hier de Mahau Sound in, dit gaat toch echt nog niet vervelen!

Terug op de camping weer hetzelfde riedeltje: spelen met de boot in het water, eten, douchen, spelletje op ipad met een koekje en naar bed (Natan dan). Wij nog even alle filmpjes en foto’s bekijken en het verslag schrijven. En dan is er al weer een dag voorbij.