Milford Sound cruise

Dag 14, 9 februari

Julian begint de dag weer met hardlopen. Voordat hij terug is, zijn Natan en Nicoline ook al wakker. Het is vannacht een stuk minder koud dan de afgelopen nachten geweest, dus het is makkelijker om meteen op te staan. We brengen nog een bezoekje aan het gat in de grond en maken ons ontbijt. Het zonnetje schijnt, maar we zien dat richting Milford Sound de bewolking al boven het fjord hangt. Ach, het regent hier gemiddeld 6 tot 9 meter per jaar, dus het is al heel wat dat het droog is. We besluiten om in 1 keer door te rijden naar Milford Sound en dan een boottocht te doen. Wel zijn we nog een keertje gestopt om de drone de lucht in te laten. Andere bezienswaardigheden op de route willen we op de terugweg doen. Het is vanaf de camping nog een dik uur rijden. We komen wederom langs een aantal ‘one lane bridges’ en das altijd even opletten wie er voorrang heeft. We rijden de hele tijd tussen de hoge rotswanden door totdat er een rots midden op de weg staat, waar onderin gelukkig een tunnel is gemaakt: de Homer-tunnel (1270m). We moeten we nog 5 minuten wachten tot we erdoor mogen, dus kunnen we mooi wat foto’s van omgeving maken. Deze tunnel is niet heel erg hoog/breed, vandaar dat er slechts van een kant tegelijk auto’s door mogen.

We besluiten om de 2 uur en 15 minuten durende boottocht van Real Journeys te doen. Er zijn verschillende maatschappijen die allerlei verschillende tours aanbieden en je kunt ook een tour met een vliegtuig of helikopter doen. Vanaf het begin hebben we al zicht op Mitre Peak en Bowen Falls, de bekende punten van Milford Sound. Het is overigens geen Sound, maar een fjord (dus gemaakt door een gletsjer die weggetrokken is en vervolgens gevuld is met zeewater) en het staat op de UNESCO wereld erfgoedlijst. Het is inderdaad redelijk bewolkt, maar we zien de pieken nog goed. Als we niet ver zijn, zien we al een school dolfijnen. Het zijn bottlenose dolfijnen en volgens onze gids is dit de ‘south’ type, welke iets groter zijn en zijn ze erg zeldzaam en worden ze niet vaak gezien hier. Leuk! We zien diverse watervallen en op verschillende plekken zien we de New Zealand Fur Seal (zeeleeuw).

De boot kan tot heel dicht aan de kant varen (want onder water gaat de steile wand gewoon verder), dus bij een waterval komen we er bijna helemaal onder. Lekker nat! Natan vindt het schommelen van de boot wel een beetje eng, maar is ook nieuwsgierig naar wat de gids allemaal vertelt en als we vragen wat hij het leukste vindt, dan zegt hij: de waterval. We drinken warme chocomelk en op de terugweg zit hij gezellig te kletsen met een Amerikaans meisje.

We pakken de shuttle bus terug naar de camper en beginnen aan de lange weg terug! De Milford Sound ligt helemaal aan het eind van de weg, dus we moeten dezelfde weg weer terug (120 km). We stoppen bij de Chasm Fall. Eigenlijk kunnen we de camper niet kwijt, het is een erg kleine parkeerplaats. Er staan verschillende andere campers op een bus parkeerplaats, dus wij doen dat ook... Het is maar een korte wandeling (15 minuten) dus we wagen het erop. We lopen door een bos met een soort varens en veel mos op de bomen. Het ziet er feeeriek uit. De rivier heeft een kloof in de rotsen uitgespleten, erg mooi om te zien. Het plan was om ook bij Diamond Lakes te stoppen, maar Natan ligt lekker te slapen, dus we rijden verder. We zoeken een camping uit bij Manapouri. De camping die we hadden uitgekozen was vol, dat is ook voor het eerst. Bij de 2e is nog wel voldoende plek. Hier moeten we voor het eerst ook betalen voor Natan en hebben we gratis wifi (nou ja tot 100 mb en dat is binnen een kwartier op!). Het is een beetje een hippie achtige camping. Overal staan oude auto’s, er is een gameroom met o.a. oude flipperkasten (die het niet doen) en je naam wordt in een schriftje geschreven door een wat oudere stinkende man. Bijzonder.

Natan heeft een vriendje gevonden, de Nederlandse Ben, die achter ons staat met zijn ouders en vermaakt zich prima.