Dag 9, zondag 4 februari 2018
Het is goed dat we dit blog bijhouden, want we beginnen al een beetje te vergeten welke dag het is. Het was wederom berekoud, maar het zonnetje scheen toen we wakker werden (7 uur). Na een half uurtje durven we het aan om op te staan zonder direct koude voeten te krijgen. We zetten onze tafel en stoelen lekker in het zonnetje en warmen op met thee en ontbijt. Meneer eend besluit dat hij het wel gezellig vindt bij ons en Natan vindt het super.
We besluiten dat we vandaag Otago Peninsula gaan bekijken, het schiereiland bij Dunedin. Heen rijden we via de Highcliff Road, totdat we een bord tegenkomen met ‘niet aangeraden voor grote voertuigen’, we twijfelen even en besluiten deze weg toch te nemen. We hebben nergens gelezen dat we deze weg niet zouden kunnen rijden met een camper. Gelukkig komen we na een minuut of vijf een grote toeringbus tegen, wat ons geruststelt. Er zijn inderdaad hele smalle stukken, maar het is leuk rijden en de uitzichten zijn prachtig. Julian duikt een parkeerplaats(je) op en stuurt de drone de lucht in. Natan en ik spelen met de rummikub cijfers en genieten van het zonnetje. Life is good! Kijk voor het filmpje in de post hieronder.
Helemaal aan het eind van het schiereiland (Taiaroa Head) leven sinds de jaren ‘30 Koningsalbatrossen. Alleen hier leeft een kolonie van deze indrukwekkende vogels die een vleugelspanwijdte kunnen halen van zo’n 3 meter. We besluiten om hier een tour te doen, de eerstvolgende waar we mee mee kunnen is echter pas over anderhalf uur, dus we eten eerst nachos’s en een salade in het restaurant. We hebben een Nederlandstalig foldertje meegekregen, altijd leuk. Daarna maken we nog de standaardfoto’s bij het ingangsbord en dan begint onze tour. We hopen dat Natan het een beetje vol gaat houden, want we krijgen eerst een praatje en een film (uiteraard in het Engels). Gelukkig is hij niet het enige kind (en maken die andere kinderen meer lawaai, altijd fijn als dat zo is!). De gids is een voormalige dierenarts en kan best leuk vertellen. In januari is het broedseizoen en in februari komen de kuikens uit het ei. Het kost een kuiken 3 dagen om uit het ei te komen. Als de ene ouder naar voedsel op zoek is, bewaakt de ander het nest. Dat doen ze de eerste 40 dagen. Daarna komen de ouders om de 3 dagen terug en pas in augustus zetten de kuikens hun eerste stappen! In september vliegt het kuiken uit en dan blijft hij weg voor gemiddeld 5 jaar, de koningsalbatross vliegt van Nieuw-Zeeland naar Zuid-Amerika en maakt een rondje rond de wereld. Ze vliegen of rusten in zee, ze komen niet aan land deze 5 jaar. Als ze vervolgens aan land komen, kunnen ze eigenlijk niet lopen. Ongeveer 70% van alle albatrossen die in Nieuw-Zeeland geboren zijn, komen terug om hier te paren. Na de film gaan we naar het uitkijkpunt. Omdat Konings albatrossen erg gevoelig zijn voor geluid, moeten we heel stil zijn. Dat lukt echter niet want opeens vliegt er eentje over ons heen en roepen we allemaal 'Ooooooo'. Machtig, wat een spanwijdte! En superleuk om te zien, want we waren gewaarschuwd dat de kans dat we er eentje zouden zien vliegen niet zo groot was i.v.m. het broedseizoen (de beesten zitten dan op hun ei/kuiken). Daarna komen er nog 4 over ons heen. Wat een geluk. Vanuit het uitkijkpunt zien we 4 vogels op hun nest zitten. Er zijn opstapjes voor kinderen en Natan vindt het bere interessant om door de verrekijker te kijken. Dit keer hadden we onze verrekijker wel bij ons, maar lagen ze gewoon voor de pak! Ze houden netjes bij of de vader of moeder op het nest zit, hoe lang deze daar al zit (vaak 3 dagen). Alle vogels hebben ringen rond hun poten. De medewerkers kunnen (indien nodig) heel dicht bij de vogels komen (omdat ze eigenlijk nauwelijks kunnen lopen) en ze zijn ook helemaal niet agressief. Uiteindelijk zien we een albatross opstaan en dan wordt er een kuiken gevoerd, wat leuk! Ook ziet Julian nog dolfijnen in de baai zwemmen en zien we een zeeleeuw vlak langs de kust zwemmen. Genoeg wildlife gezien vandaag!
We gaan weer terug richting de camping. Het is inmiddels wel weer dicht getrokken, maar de temperatuur is prima. Natan valt nog in slaap en als we op de camping aankomen speelt hij lekker met zijn schepje, emmertje, steentjes, waterpistool en bellenblaas. Nicoline draait een was/droger. Zo, we kunnen weer even vooruit. Dan is het alweer tijd om te gaan eten. Julian maakt een lekkere pasta en Natan eet redelijk. Na de afwas lopen we nog even naar het strand, waar heel wat golfsurfers bezig zijn. Hartstikke leuk om te zien, maar we zien een bui aankomen, dus gaan weer terug richting camping. We houden het niet helemaal droog, maar de echte bui begint als we weer in de camper zitten.
Het is goed dat we dit blog bijhouden, want we beginnen al een beetje te vergeten welke dag het is. Het was wederom berekoud, maar het zonnetje scheen toen we wakker werden (7 uur). Na een half uurtje durven we het aan om op te staan zonder direct koude voeten te krijgen. We zetten onze tafel en stoelen lekker in het zonnetje en warmen op met thee en ontbijt. Meneer eend besluit dat hij het wel gezellig vindt bij ons en Natan vindt het super.
We besluiten dat we vandaag Otago Peninsula gaan bekijken, het schiereiland bij Dunedin. Heen rijden we via de Highcliff Road, totdat we een bord tegenkomen met ‘niet aangeraden voor grote voertuigen’, we twijfelen even en besluiten deze weg toch te nemen. We hebben nergens gelezen dat we deze weg niet zouden kunnen rijden met een camper. Gelukkig komen we na een minuut of vijf een grote toeringbus tegen, wat ons geruststelt. Er zijn inderdaad hele smalle stukken, maar het is leuk rijden en de uitzichten zijn prachtig. Julian duikt een parkeerplaats(je) op en stuurt de drone de lucht in. Natan en ik spelen met de rummikub cijfers en genieten van het zonnetje. Life is good! Kijk voor het filmpje in de post hieronder.
Helemaal aan het eind van het schiereiland (Taiaroa Head) leven sinds de jaren ‘30 Koningsalbatrossen. Alleen hier leeft een kolonie van deze indrukwekkende vogels die een vleugelspanwijdte kunnen halen van zo’n 3 meter. We besluiten om hier een tour te doen, de eerstvolgende waar we mee mee kunnen is echter pas over anderhalf uur, dus we eten eerst nachos’s en een salade in het restaurant. We hebben een Nederlandstalig foldertje meegekregen, altijd leuk. Daarna maken we nog de standaardfoto’s bij het ingangsbord en dan begint onze tour. We hopen dat Natan het een beetje vol gaat houden, want we krijgen eerst een praatje en een film (uiteraard in het Engels). Gelukkig is hij niet het enige kind (en maken die andere kinderen meer lawaai, altijd fijn als dat zo is!). De gids is een voormalige dierenarts en kan best leuk vertellen. In januari is het broedseizoen en in februari komen de kuikens uit het ei. Het kost een kuiken 3 dagen om uit het ei te komen. Als de ene ouder naar voedsel op zoek is, bewaakt de ander het nest. Dat doen ze de eerste 40 dagen. Daarna komen de ouders om de 3 dagen terug en pas in augustus zetten de kuikens hun eerste stappen! In september vliegt het kuiken uit en dan blijft hij weg voor gemiddeld 5 jaar, de koningsalbatross vliegt van Nieuw-Zeeland naar Zuid-Amerika en maakt een rondje rond de wereld. Ze vliegen of rusten in zee, ze komen niet aan land deze 5 jaar. Als ze vervolgens aan land komen, kunnen ze eigenlijk niet lopen. Ongeveer 70% van alle albatrossen die in Nieuw-Zeeland geboren zijn, komen terug om hier te paren. Na de film gaan we naar het uitkijkpunt. Omdat Konings albatrossen erg gevoelig zijn voor geluid, moeten we heel stil zijn. Dat lukt echter niet want opeens vliegt er eentje over ons heen en roepen we allemaal 'Ooooooo'. Machtig, wat een spanwijdte! En superleuk om te zien, want we waren gewaarschuwd dat de kans dat we er eentje zouden zien vliegen niet zo groot was i.v.m. het broedseizoen (de beesten zitten dan op hun ei/kuiken). Daarna komen er nog 4 over ons heen. Wat een geluk. Vanuit het uitkijkpunt zien we 4 vogels op hun nest zitten. Er zijn opstapjes voor kinderen en Natan vindt het bere interessant om door de verrekijker te kijken. Dit keer hadden we onze verrekijker wel bij ons, maar lagen ze gewoon voor de pak! Ze houden netjes bij of de vader of moeder op het nest zit, hoe lang deze daar al zit (vaak 3 dagen). Alle vogels hebben ringen rond hun poten. De medewerkers kunnen (indien nodig) heel dicht bij de vogels komen (omdat ze eigenlijk nauwelijks kunnen lopen) en ze zijn ook helemaal niet agressief. Uiteindelijk zien we een albatross opstaan en dan wordt er een kuiken gevoerd, wat leuk! Ook ziet Julian nog dolfijnen in de baai zwemmen en zien we een zeeleeuw vlak langs de kust zwemmen. Genoeg wildlife gezien vandaag!
Wat een geweldige belevenis. Heerlijk, die vrijheid om overal naar toe te rijden en te genieten van al het moois om je heen. Liefs van jan en janny
BeantwoordenVerwijderen