We hebben redelijk geslapen, maar helaas waren er wel veel muggen. Natan en Julian hebben dat geweten... arme Natan, hij heeft 4 muggenbulten in zijn gezicht (2 tussen z’n ogen, 1 op z’n wang en nog 1 op z’n andere wang vlakbij z’n oor). Met recht bulten, want z’n gezicht is er helemaal van opgezwollen. We hadden nog allemaal eten over van de camper, dus we ontbijten op de hotelkamer. Net voor onze uitchecktijd bellen we een taxi en slepen we alle koffers en handbagage naar buiten. Natan is in zijn nopjes, hij mag in een taxi en dat had hij nog nooit gedaan. Het is best een eind rijden (30 minuten), maar onze chauffeur belooft ons ook weer op te halen om 15.30 uur.
En wat doe je dan eerst als je in de dierentuin bent, een kop koffie & thee met wat lekkers halen natuurlijk! We gaan lekker in een zitzak (nieuw woord voor Natan!) zitten, die buiten in het zonnetje staan. We kijken waar en hoe laat er ‘encounters’ met dieren gepland zijn en zetten deze op de plattegrond erbij. We zien veel schoolklassen en moeders/grootouders met kinderen. Alhoewel het druk lijkt, is het eigenlijk nergens dringen voor een plekje.
Het is een leuke dierentuin met veel groen en bomen en het is zelfs mogelijk om een kijkje te nemen in het dierenziekenhuis. Bijzonder dat je daar gewoon in een behandelkamer kunt kijken (waar nu niets behandeld wordt overigens). We zien hoe de otters gevoerd worden, hoe 2 galapagos (die zijn groot) schildpadden een nummertje maken (en dus met rust gelaten worden en niet gevoerd worden). Hier horen we dat er 9 weken geleden een schildpad is geboren en dat hij iets te vroeg uit zijn (of haar) ei kwam, maar dat inmiddels alles goed gaat. Ook de tijgers pakken net een rustmomentje als de encounter is gepland, maar dat mag de pret niet drukken, want de tijger ligt vlakbij. Uiteraard pakken we het Nieuw-Zeeland deel ook mee en hier zien we de kiwi. Die hebben we niet gezien in het wild, maar dat is dan ook zeer lastig omdat het nachtdieren zijn. Phoe, die zijn best groot (dikke kip-grootte). Hiervoor moet je een hele donkere ruimte in (niet favoriet bij Natan) en het duurt echt wel even voordat je aan het donker gewend bent. Leuk om deze nog te zien, in andere dierentuinen kom je ze ook niet tegen. Natan en Nicoline duiken nog even de stokstaartjes tunnel in en net als we in een koepel staan, legt iemand eten op de koepel. Natan ligt helemaal in een deuk om die gekke beestjes. We vermaken ons prima en lopen via het Afrika gedeelte en een speeltuin weer naar de uitgang. Mohammed staat al op ons te wachten! Hup de taxi weer in (Julian blij dat we geen tijd meer hadden om naar de door een fotograaf gemaakte foto’s bij de ingang te kijken) en tegen 16 uur zijn we bij ons hotel. Het kost ff wat duiten die taxi, maar je moet wat en we hebben een leuke dag gehad. Onze koffers staan er nog, we doen er nog wat spullen in en maken de handbagagetassen helemaal gereed en dan komt de shuttlebus voor het vliegveld er net aan. Het is eigenlijk nog erg vroeg, maar we stappen toch maar in. Nu zitten we net voor de spits en we kunnen hier toch ook niets doen. Aangekomen op het vliegveld gaan we op zoek naar een sealer en ook deze hebben we snel gevonden. De gitaar wordt netjes ingepakt en dan gaan we inchecken. Dat gaat iets minder vlot. Het is allemaal self check-in, maar voor de kinderwagen hebben we een grondstewardess nodig en 1 tag, komt er verfrommeld uit, dus daar moeten we ook een stewardess voor hebben. Als we alles hebben, gaan we eerst naar de ‘fragile’ kofferband voor de gitaar. De andere koffers mogen we hier ook afgeven, dat scheelt! Hoeven we niet opnieuw in een rij. Tsja, en dan is het nog 3 uur voor we moeten vliegen. We eten nog een pita broodje met kip voor we door de paspoortcontrole en handbagage controle gaan. Hier vullen we ook nog een papier in (dat we het land verlaten, blijkbaar wordt dit papier eind dit jaar afgeschaft, geen idee wat ze ermee doen). We nemen plaats aan een tafeltje in een grote hal en na een kleine 10 minuten beginnen er 2 mannen op hun gitaar te spelen en te zingen. Klinkt leuk en het zorgt voor een ontspannen sfeer, best een leuke baan ‘vliegveldgitarist’. We maken onze laatste dollars op, scoren nog wat souveniers en Natan is blij met een nieuwe auto (airport shuttlebus). Natan is helemaal happy als in een familie ruimte een kleine en een grote wc naast elkaar staat. Leuk he mama, samen plassen (hier is bewijs van, maar die gaat alleen naar Nicoline's zus, die heeft nl. een jeugdtrauma van wc-foto's)! Als onze gate bekend is, lopen we verder. Het is geen groot vliegveld dus we zijn er binnen 3 minuten! We appen nog wat met het thuisfront en uiteindelijk zijn die 3 uur toch wel snel om. Het boarden begint iets later dan gepland, maar gelukkig kunnen we al snel de lucht in. Natan begint wel al moe te worden, ook niet gek na een warme dag dierentuin en het inmiddels is het bijna 21.30 uur. Het duurt best even voor we eten krijgen en Natan houdt het niet echt meer vol. Nog voor het eten wordt opgehaald wil hij al een ‘tent’ bouwen. Hij ligt dan bij onze voeten en we doen een hammamdoek over de zitting van de stoelen naar de tafeltjes. Helaas, als de stewardessen het afval van het eten ophalen, moet hij op z’n stoel gaan zitten. Natan snapt er niets van en wij balen, want slapen (of iig in slaap vallen) doet hij alleen als hij op z’n buik ligt. Nou, dat was een leerles voor ons, voortaan wachten tot het licht uitgaat in het vliegtuig... na een uur proberen kan hij nog steeds niet slapen. Van ellende hebben we hem toch weer naar de vloer verwezen en hij slaapt binnen een minuut. Tot na 10 minuten het lampje ‘seatbelt on’ aangaat... Met onze fingers crossed pakken we hem op en leggen we hem tussen ons in, gelukkig slaapt hij verder! Julian en Nicoline lukt het niet echt om te slapen, maar er draaien goede films, dus we vermaken ons. Dik 2 uur voor we landen gaat het licht weer aan en krijgen we een ontbijt. Simpel, maar erg lekker. Natan is ook wakker, een beetje grumpy, maar ja hij heeft ook maar 4 uur geslapen. Ondanks dat we iets later vertrokken, landen we 15 minuten eerder dan gepland. Het is 6.15 uur en 16 maart! Dus we beginnen deze dag weer opnieuw. Liepen we eerst 12 uur voor op Nederland, nu lopen we 11 uur achter. Verwarrend! Bij de douane worden we (vanwege Natan) naar een nieuwe rij verwezen, das handig, staan we ineens vooraan. Een aardige meneer die ons meteen de Hawaiaanse groet leert (niet zwaaien, maar duim en pink omhoog en de rest van je hand in een vuist). Soms heeft reizen met een kleine hummel veel voordelen! We staan binnen 5 minuten bij de kofferband en tot Julians vreugde is, lijkt zijn gitaar nog heel. De koffers zijn er ook binnen 3 minuten en een beetje verbaasd van deze snelheden gaan we naar buiten op zoek naar de shuttle van Alamo. Ook die is er redelijk snel, de dame van Alamo is ook aardig en we mogen zelf een auto kiezen. Dat is toch wel heel leuk altijd in Amerika. Als 2 kleine kinderen in een snoepwinkel! We kiezen uiteindelijk voor een witte Nissan Rogue. Het is weer een heel gedoe om het kinderstoeltje in de auto te krijgen, maar met wat hulp lukt het. En dan de weg op. Dat valt niet mee hoor om weer rechts te rijden. We zijn moe en moeten nog uitzoeken hoe we moeten rijden, maar we komen zonder kleerscheuren op de snelweg. We rijden binnen een half uur naar Waimanalo. We kunnen echter pas om 15 uur in ons huisje. We rijden er wel even langs en zien dat het in een leuke buurt ligt.
We gaan eerst naar het strand. Natan is in auto in slaap gevallen, dus die leggen we in zijn kinderwagen en hij slaapt verder. Julian en Nicoline proberen ook nog wat te slapen, maar Natan wordt al snel wakker ‘hé, we zijn op het strand!’ en gaat aan de slag met takjes, zand en z’n nieuwe shuttlebus. Om 11 uur gaan we naar een supermarkt, we hebben water nodig en kopen nog een paar andere dingen voor de eerste dag/nacht. De rest komt nog wel, we willen ook eerst zien wat er in het huisje aanwezig is. We rijden even naar de Mac (voor wifi) en dan zien we dat we een bericht van de verhuurster hebben, ons huisje is klaar! Superlief, we hadden nl. gevraagd of we er eerder in konden, maar er zaten tot vanochtend andere gasten in, dus dat kon niet. Dus om half 1 laden we weer alle koffers uit en installeren we ons. Het is een leuk huis, fijn om niet te hoeven kamperen! Pffff, we moeten even wennen aan de warmte. Het is niet verzengend heet, maar de luchtvochtigheid zal wel hoog zijn en dat gecombineerd met weinig slaap, maakt ons zeer lui! ‘s Middags duiken we nog even in bed (we zetten wel de wekker) en dat doet ons goed. Natan wil eerst niet slapen, maar wil ook niet wakker worden als de wekker gaat. Het valt ook niet mee! We nemen allemaal een douche, daar knappen we van op. We eten wat en gaan nog even terug naar het strand, een kleine 200 meter lopen. De zon gaat hier rond 18.45 onder, dus heel lang kunnen we niet blijven, maar het is toch lekker. Wat is het hier mooi. Achter ons grillig gevormde bergen en voor ons een mooie blauwe zee (waar Julian nog even in duikt).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats je reactie