Naar Big Island

Onze week Maui zit er alweer op. We hebben niet echt lekker geslapen afgelopen nacht, het was echt veel te warm en heeft af en aan gestortregend afgelopen nacht. We moeten om half elf uitchecken en aangezien we pas om half vier moeten vliegen doen we op het gemak. We hadden graag nog naar de Seven Sacred Pools gegaan, maar het blijft maar regenen. En we gaan echt geen 3 kwartier wandelen (deze liggen helaas niet aan de kant van de weg) in de stromende regen. Rond 10 uur gaan we toch maar de auto in, het is tenslotte lekkerder in de airco dan in de warme kamer. Na een tijdje zet Julian de airco uit... De benzinemeter gaat ineens erg hard naar beneden en er zijn op deze route uiteraard gaan tankstations. We zitten de rest van de route echt een beetje met geknepen billen, want we willen hier natuurlijk niet stranden. Jeetje, wat is deze weg lang als je weer in de bewoonde wereld (met een tankstation) wil komen. Op een gegeven moment gaat het lampje ook branden en volgens onze google maps is het nog 35 miles naar het eerstvolgende tankstation. Als we dat maar gaan halen. Op nog zo'n 4 miles van de splitsing wegnummer 36 en 360 zien we een aantal wegwerkers, we vragen hun naar de dichtstbijzijnde tankstation en zij verwijzen ons naar eentje die niet op google maps naar voren kwam. Nu maar hopen dat we dat gaan redden (we moeten nog 8 miles). Voor we vertrokken gisteren hadden we nog een halve tank en vanochtend hadden we nog meer dan een kwart tank, dus we hadden niet gedacht dat het zo snel zou gaan. En laten we nu net deze week een auto hebben zonder boardcomputer die aangeeft hoeveel miles je nog kunt rijden. Pfffff, ja hoor gelukkig we redden het. Wat een gedoe, grappig om te zien dat Julian steeds meer gaat praten en Nicoline juist steeds stiller wordt :)
We gooien tien dollar in de tank, we moeten nog 15 miles naar het vliegveld en de tank mogen we leeg inleveren. Het is inmiddels wel droog geworden gelukkig. Het inleveren gaat allemaal weer snel, de shuttlebus naar het vliegveld is vol, dus we wachten een bus (nog geen 2 minuten later is die er al). We doen weer de hele riedel van inchecken, koffers inleveren, security. Zelfs Natan weet precies wat er komen gaat. We eten voor het eerst deze vakantie Burger King en Natan eet een hot dog. Op elk vliegveld kijkt Natan in de winkeltjes of hij een auto ziet. Dit deden we nl. in Nieuw-Zeeland, dus ja dat moet ook in Hawaii... Het vliegtuig komt pas tegen 15.05 aan, maar we stijgen keurig netjes om 15.37 op, knap hoor. Het is echt een superklein stukje vliegen en voor we het weten zijn we er al.

In tegenstelling tot de andere vliegvelden hoeven we hier niet met een shuttle naar de autoverhuur, dat scheelt. Julian vraagt wederom om een upgrade en de dame laat zien welke auto we dan kunnen krijgen (een GMC Yukon) en Julian is verkocht. Al met al slaan we er (volgens ons) een redelijke deal uit. En wat een bak is dit! Er zitten heel veel leuke snufjes in en het lijkt bijna wel of we weer in een camper rijden. En de auto geeft aan hoeveel miles we nog kunnen rijden!
We 'cruisen' naar ons huis voor het komende weekend. We zitten in Hilo, aan de oostkust van Big Island. Het is weer een leuk huis, maar ook hier is het erg warm en vochtig (geen airco). Als we de koffers willen open maken zien we dat één koffer open is gemaakt (de rits is niet goed terug vast gezet door diegene) en dat is niet zo erg, maar we krijgen het slot niet meer open. De code is aangepast, grrrrr. Na 15 minuten cijfertjes draaien, gaat hij gelukkig open. Er is inderdaad 1 cijfer veranderd.
Verder maken we vanavond kennis met de Coqui frog, een kikker die vanuit Puerto Rico naar Hawaii is gekomen. Als het donker wordt, beginnen ze met hun paringsroep, welke tot zo'n 80 à 90 decibel hard zijn. Tel dat op bij de warmte en je begrijpt, behalve Natan, heeft niemand geslapen...