Vandaag gaan we naar huis. De koffers zijn ingepakt, het huis is aan kant en de zon schijnt vanochtend niet... maar die komt gelukkig rond 10 uur toch tevoorschijn! We moeten vanmiddag om 17 uur vliegen dus we hoeven ons niet al te veel te haasten. Om 11 uur rijden we, via de Vons voor nog wat broodjes en water, weg. Nu zit het er voor ons gevoel echt op. Alhoewel we in ons hoofd al wel bezig waren met het weer naar huis gaan, is het nu echt zo ver. We zitten dan ook met gemengde gevoelens in de auto. Jammer dat het er al op zit, maar fijn om weer naar ons eigen huis te gaan en familie, honden en vrienden weer te zien. Maar op wat voor mooie tijd kunnen we terugkijken! Wat hebben we veel gezien en gedaan. En wat hebben we van elkaar genoten. Ook al knetterde het af en toe, maar ja dat gebeurt thuis ook wel eens. We zijn blij en toch ook wel trots dat we dit gedaan hebben (en dat we het schrijven van dit reisverslag vol hebben gehouden), deze herinneringen en ervaringen nemen we ons hele leven mee. Natan misschien niet, maar gelukkig hebben we veel foto’s en filmpjes die we hem keer op keer kunnen laten zien. Ook vandaag hebben we geen file onderweg, dat is het voordeel als je niet tijdens spitstijden hoeft te rijden door LA. Het is wel druk, maar er zijn vaak 5 tot 8 rijbanen, waarvan één carpoolbaan, dus als het langzamer gaat rijden gaan we naar deze baan. Binnen 2 uur zijn we bij de autoverhuurder en ook nu verloopt het inleveren vlot. De shuttle staat ook op ons te wachten, dus we zijn al rond 13 uur op het vliegveld.
Dan wordt het tijd om nog even wat te eten. We kiezen voor hele dunne frietjes en ze zijn inderdaad heel erg dun. Wonder boven wonder, eet Natan met ons mee. Als het op is, lopen we naar de gate waar het vliegtuig op tijd vertrekt. Het uitzicht onderweg is fenomenaal! We vliegen over Zion, Bryce en the Rockies. Hier zijn we verliefd op reizen geworden en zelfs van heel ver bovenaf is het een prachtig landschap ondanks dat we het ook al meerdere keren van dichtbij hebben mogen bewonderen. Bij the Rockies gaat de zon onder met een prachtige oranje lucht. Inmiddels hebben we dan ook ons eten op en gaat het licht uit in de cabine. Voor ons gevoel (en dat is natuurlijk ook zo) is het nog veel te vroeg om te gaan slapen. Natan heeft helaas hetzelfde gevoel, uiteindelijk valt hij wel in slaap. Al weer vrij snel komen ze met ons ontbijt. Natan mist dit en slaapt gelukkig nog even door. Blijkbaar is het druk op Heathrow, want we vliegen een rondje of 6 boven London voordat we echt gaan landen. We zijn dan ook iets verlaat, maar we hebben nog vier-en-een-half uur voordat we onze volgende vlucht moeten hebben. We hebben de buggy in LA zo getagd dat deze er in London uit zou komen, maar we moeten hier met een bus naar de gate. Wat dus betekent dat de buggy op de bagageband ligt. Omdat we dan eerst naar de bagageband moeten en dan weer helemaal terug, kiezen we ervoor om de buggy niet op te halen. Thuis gebruiken we deze toch niet meer. En de buggy is ook doorgelabeld naar Amsterdam, dus misschien komt hij daar nog wel aan. We gaan met een bus naar een andere terminal. We nemen wat te eten en doden de tijd. Om 14.00 komt de gate op het scherm en daar lopen we dan ook naartoe. Echter om 14.45 (onze vertrektijd) zitten we daar nog te wachten. Uiteindelijk komt het verlossende woord: een technisch mankement. Pfff, moet dat nu, onze allerlaatste vlucht... we appen meteen naar het thuisfront, want die zouden ons komen ophalen. Helaas zitten die al bij het Van der Valk onder Amsterdam. Na een dik uur krijgen we te horen dat de vlucht geannuleerd wordt. Gatsie. Eerst worden alle mensen met een aansluitende vlucht overgeboekt en dan zijn we uiteindelijk aan de beurt. We kunnen met de vlucht van 19.15 mee. Dit is geen leuk einde. We waren al kapot na de eerste vlucht en nu zitten we al vanaf 10.30 te wachten om door te mogen vliegen en nu moeten we nog langer wachten... tsja, dit hoort helaas ook bij reizen. Wel balen voor ons thuisfront, want ook voor hun is het 4,5 uur extra later dat we aankomen. Bij het boarden doen ze moeilijk over Julians gitaar (omdat de vlucht volzit, willen ze die inchecken in het ruim) maar Julian houdt voet bij stuk en uiteindelijk mogen we gaan kijken en kan de gitaar gewoon nog mee. Het zou toch wat zijn, dat ding is de hele wereld mee over gereisd en tijdens de laatste vlucht zal hij toch maar kapot gaan. Natan ligt binnen 5 minuten te slapen. Het is maar 1.15 uur vliegen en de stewardessen krijgen het bijna niet voor elkaar om iedereen te voorzien van een broodje en wat te drinken. We zitten op de 2-na-achterste rij en wachten tot iedereen het vliegtuig uit is, dan maken we Natan een beetje wakker en tillen hem eruit. Na een sanitaire stop, lopen we naar de bagageband (wat een eind lopen hier op Schiphol) en we zien onze koffers al. Maar eerst lopen we naar het raam, want daar staan opa en oma Bus. Natan is helemaal blij, maar moet heel hard huilen als hij erachter komt dat hij ze nog niet kan knuffelen. Daarom halen we snel de koffers en gaan we naar ze toe. Gelukkig hebben ze de tijd door kunnen komen... het is inmiddels 22.15, dus we stappen meteen in de auto. Het stormt en regent, welkom in Nederland! We zijn om 0.15 thuis en Natan heeft gelukkig niet geslapen in de auto. Thuis is hij helemaal happy met al zijn speelgoed. We laten hem dan ook nog even lekker spelen, wij eten en drinken wat, lezen de post en verwonderen ons om de ruimte in ons huis! Rond half 2 gaan we dan echt slapen. Het zit erop...
