Met de gondel en Banks Peninsula

Dag 5

Om 4 uur was Natan weer wakker. Rijstewafel gegeven en daarna heeft hij gelukkig nog even geslapen. We doen wat boodschappen en rijden vervolgens naar Christchurch Gondola. We zijn er om 10 uur en de gondel is net open, maar hebben de pech net achter een bus aan te sluiten, dus moeten even wachten voor we aan de beurt zijn. De gondel brengt je tot 500 meter en vandaar heb je een mooi uitzicht op aan de ene kant Christchurch (en bij mooi weer kun je zelfs de besneeuwde toppen van de Southern Alps zien, maar daarvoor was het vandaag iets te heiig) en aan de andere kant de baai van Lyttelton Harbour. We eten op de top een tosti en drinken wat en gaan dan weer op het gemak naar beneden.Vervolgens volgen we een kronkelweg langs de kust richting Banks Peninsula. De uitzichten zijn prachtig en na elke bocht ziet het er weer anders uit. We rijden via de Summit Road en stoppen nog even om de drone uit te proberen. Het blijft toch mooi om de omgeving vanuit een ander perspectief te kunnen zien. Julian merkt op dat hij hierdoor zo’n gondeltochtje wat minder interessant vindt, want eigenlijk ‘zie’ je met een drone hetzelfde.

Op het strand bij Okains Bay eten we nog een lekker uienkruier-achtig brood en genieten we van het zonnetje. Daarna beginnen we aan de weg terug. In het begin nog veel kronkels, maar na een tijdje gaat de weg over in een state highway. Stel je hier niet te veel van voor, doorrijden is er niet bij, want het is nog steeds een eenbaansweg. Natan valt een half uur voor we thuis zijn in slaap en we krijgen hem met geen mogelijkheid wakker. Als hij even wakker is en we hem 10 seconden alleen laten, ligt hij alweer te pitten. Nicoline gaat nog even naar de speeltuin met hem, maar eigenlijk is hij daar veel te moe voor.

Christchurch

Dag 4

Vanochtend om 4 uur stond Natan aan het bed: ‘ik ben wakker en ik heb honger!’ Even geprobeerd om hem nog terug in bed te krijgen, maar dat is niet gelukt. Dus maar een boterham met pindakaas gemaakt en deze heeft hij (tot onze verrassing) helemaal opgegeten. Daarna wederom geprobeerd terug naar bed te sturen en dat lukte een paar keer voor een minuut of tien. Het is ook wel weer genieten als hij dan op ons bed kruipt en zegt dat hij zoveel zin heeft om naar de speeltuin te gaan. Tegen half zes dan toch maar opgestaan. Ontbeten, gedoucht en wat gerommeld. Het was vanochtend zwaar bewolkt. Rond 9 uur zijn we op pad gegaan. Vlakbij ons appartement is een supermooie speeltuin (Margaret Mahy playground). Alhoewel onze bange poeperd bijna nergens op of af durft, vermaakt hij zich prima. Na een klein uurtje lopen we verder richting de stad. We drinken wat in een tentje waar ook de toeristentram langskomt en lopen verder. Christchurch oogt als een vriendelijke stad, maar het is echt nog lang niet terug opgebouwd na de verwoestende aardbeving van 2011. Overal komen we mooie muurschilderingen tegen.

Overal wordt gewerkt en er is geen straat waar je geen bouwlui tegenkomt. Daardoor oogt het allemaal erg rommelig. Via New Regent Street (waar we sushi kopen voor de lunch en geld pinnen) lopen we naar Cardboard Cathedral, welke voorlopig de Cathedral moet vervangen die verwoest is. Het is er heel druk i.v.m. een ‘jeugd en werk’ bijeenkomst, dus weinig sfeer. We halen nog een data kaart voor Nicoline’s telefoon, die dus vanaf nu niet meer te bereiken is op haar normale nummer (als het goed is, kunnen jullie mij wel whatsappen en heb je een bericht gekregen dat ik een ander nummer heb, zo niet vraag even m'n nummer via Julian).

Via de inmiddels bekende Container Mall (waar nu nog voornamelijk eettentjes staan) en de ingestorte cathedraal lopen we weer terug naar de speeltuin waar Natan nog even lekker speelt in het watergedeelte. De zon schijnt inmiddels volop dus de koelte van het water is zeer welkom. 

Natan is erg moe, dus gaat naar bed. Rond half vier halen we hem eruit, maar het lukt hem eigenlijk niet om wakker te worden. Als we hem hadden liggen had hij waarschijnlijk klokje rond geslapen.

Julian heeft inmiddels online een gitaarwinkel gevonden en we hebben daar een gitaar gehaald voor de romantische avonden bij het haardvuur op de camping :)

Natan eet weer naatje en ligt vroeg op bed, want hij is helemaal kapot. Morgen nog een warme dag en dan gaan we de camper ophalen. Helaas komt er dan een behoorlijke storm (nu nog een cycloon) richting Nieuw-Zeeland, dus we weten nog niet zo goed waar we dan heengaan. In ieder geval naar een normale camping.

De heenreis

Dag 1, 2 en 3

Huis aan kant, hondjes bij de oppas, afscheid genomen van alle thuisblijvers, koffers ingepakt, de taxi (oma) staat voor en de liefste buurvrouw komt speciaal voor ons vroeg uit bed! We zijn er helemaal klaar voor. Toch gek dat we nu onze voordeur voor de komende 3 maanden sluiten. We hebben er veel zin in. We kijken er al heel lang naar uit en nu is het eindelijk zover!

De reis naar Schiphol verloopt voorspoedig, ondanks dat we niet via de A4 kunnen rijden, zijn we toch goed op tijd op het vliegveld. Oma zet ons voor de deur af en loopt nog even mee naar binnen voor een dikke knuffel van ons. Flink zwaaien als ze weer terugloopt naar de auto en dan kunnen we de koffers afleveren. We zijn gisteren al ingecheckt, maar kunnen helaas niet naar de self check in balie omdat we een buggy bij ons hebben en die moet een speciaal label hebben. Gelukkig neemt een meneer ons mee en kunnen we aansluiten bij een vrij korte rij. Het hele buggy gebeuren is goed geregeld bij Cathay Pacific, we krijgen een plastic zak en zij zorgen ervoor dat we hem pas bij de gate hoeven in te leveren en hij ligt ook weer bij de gate klaar in Hong Kong. Uiteraard moesten we daarna nog langs de douane (iedere keer krijgen ze een grote glimlach van Natan) en door de security. We hebben speciaal voor al onze apparatuur (drone, gopro, fotocamera met lenzen, laptop, etc.) een rugzak gekocht. We hadden verwacht dat we hier alles uit moesten halen (dat moest namelijk naar Rhodos wel), maar behalve de laptop hoefde er niets uit en was het zo gepiept. Nou ja, we vinden het wel altijd een heel gedoe... uit de andere bagage moet namelijk ook nog de ipads en de liquids gehaald worden, alle jassen, vesten en riemen moeten uit. En 1 minuut later moet alles er weer netjes in. Verstand op nul en gaan, dit moeten we de komende 3 maanden nog heel vaak doen! Afzien zo’n vakantie :)

We hebben nog tijd om even langs de Starbucks voor een cappucino en een Chai Tea Latte, dat is inmiddels traditie aan het worden. Daarna eigenlijk door naar de gate, waar ons vliegtuig net komt aanrijden.
Normaal maken we er eigenlijk geen gebruik van,  maar dit keer gaan we wel meteen boarden als er wordt omgeroepen dat gezinnen met kleine kinderen kunnen komen. Het is een groot vliegtuig en de rij wachtenden is al erg lang (dat snappen we dus echt niet, je hebt een stoelnummer en die loopt echt niet weg). We vertrekken op tijd en de vlucht verloopt voorspoedig. Natan vermaakt zich best met nieuwe autootjes, korte filmpjes van Curious George (over een aapje), spelletjes op de ipad en met vriendinnetjes in het gangpad. We proberen nog even of hij wil slapen (want het licht gaat uit), maar daar is hij niet voor te porren. Overigens hebben we het voor het eerst sinds jaren weer eens heel koud tijdens een vlucht.

Aangekomen in Hong Kong (mooi, groot en schoon vliegveld met leuke kleine tuintjes), hoeven we ons niet druk te maken over de koffers (die gaan direct door naar Christchurch) en gaan we via de douane door naar ons hotel. Helaas moeten we daar bijna anderhalf uur wachten (tot 9 uur) voordat we op de kamer mogen. Natan heeft hier weinig van gemerkt want die is inmiddels in slaap gevallen in de buggy (blij dat we die meehebben, zeker op zo’n groot vliegveld als Hong Kong). Gelukkig is er wifi en uiteindelijk kunnen we dan naar de kamer met uitzicht op het vliegveld en de haven. We zijn te moe voor een douche dus duiken we met z’n 3-en in een groot bed (2 meter breed vermoeden we). Een kinderbed ontbreekt en de telefoon naar de receptie werkt niet en de enige schoonmaakdame op de gang spreekt geen woord engels. Natan sputtert nog wel tegen (ik wil een eigen bed), maar slaapt eigenlijk al voordat zijn hoofd zijn kussen raakt.

Rond 14 uur worden we ruw gewekt door een deurbel, gelukkig zit de bolt erop en komen ze niet binnen. Nicoline is alleen wel klaarwakker en zegt nog: als we iets willen zien van Hong Kong moeten we er nu wel uit, maar daar kwam weinig reactie op :) Uiteindelijk is ze nog gaan douchen en een serie gekeken, maar de mannen werden echt pas na 16 uur wakker. Aangezien we om 19 uur toch wel weer langs de security e.d. moeten (het is hier zo groot, dat je niet zomaar bij de gate bent), keutelen we lekker wat aan, hebben we contact met het thuisfront en checken we rond 18 uur uit. Weer de hele riedel bij de security (zelfde verhaal) en dan krijgen we een mail dat onze vlucht anderhalf uur vertraagd is... Later komen we erachter dat we moesten wachten op een 20-tal passagiers die vertraging hadden met een eerdere vlucht. Vreemd dat je daar gewoon een heel vliegtuig op laat wachten...

Uiteraard eet Natan eigenlijk de hele reis belabberd, what’s new. Komkommer, een enkele hap boterham met pindakaas en de chocola die je krijgt bij je maaltijd. Gelukkig ook nog een rijstewafel en wat toastjes (waarbij hij verontwaardigd vraagt waar de brie blijft) en chips, maar dan houdt het ook wel op. Wij eten redelijk, maar echte fans zijn we niet. De tweede vlucht is een eitje voor wat betreft het bezig houden van Natan. Na het eten, trekken we zijn pyama aan en mag hij nog 1 filmpje kijken. Op het moment dat het licht uitgaat, maken we een bedje voor hem onder onze stoelen en hij slaapt binnen een minuut en we moeten hem wakker maken een half uur voordat we gaan landen (de vlucht duurde bijna 11 uur!).

De uitzichten boven Nieuw Zeeland zijn prachtig. Nadat we geland zijn, moeten we weer via de douane en security. We hebben alles netjes ingevuld en mogen verder. Via de speciale kinderrij, maar die gaat net zo langzaam als de normale rijen. Natan heeft weer flinke gesprekken met iedereen: ‘hi’, ‘thank you’ en laat netjes zijn schone schoenen zien en hoe hard hij daarop kan lopen. Met een shuttlebus gaan we naar de autoverhuurder en daar krijgen we een 1 of andere pooierbak mee (Mitsubishi Lancer met een enorme vleugel). De jetlag slaat behoorlijk toe en de offline google map doet het niet. Dus en links rijden en de weg zien te vinden geeft wat wrevel :) Maar uiteindelijk komen we bij ons huisje aan voor de komende 3 dagen. Sommige dingen wat gedateerd, maar de wifi doet het prima, de douche is ok, het is schoon en bijna midden in de stad. We rijden nog naar de supermarkt want we hebben honger en dorst. Julian maakt rijst met biefstuk en Natan eet vooral komkommer... en een kaasbroodje. We proberen nog wakker te blijven tot 22.30.

Morgen en overmorgen is er een hittegolf hier (30 graden): hallo zomer!  

Nog 6 daagjes wachten

Het komt nu wel heel dichtbij. Hier alvast een foto van de camper waar we in Nieuw-Zeeland mee gaan rondreizen.

Nog 10 dagen dan gaan we!

Nog 10 daagjes en dan is het zover. Dan vliegen we eerst naar Hong Kong en vandaar naar Christchurch. Aftellen nu!