Vandaag geven ze het beste weer af voor deze week. We staan dan ook vroeg op om naar Haleakala NP (national park) te gaan. Vanuit Kihei (waar wij verblijven) kijken we al een hele week naar een berg die altijd in de wolken zit. Zo ook vandaag, maar wel stukken minder. De bezienswaardigheid in dit NP is de Haleakala crater. De weg ernaar toe gaat voornamelijk via haarspeldbochten en onderweg komen we veel bomen met paarse bloemen tegen. Bij het eerste uitkijkpunt hebben we een mooi uitzicht op de zuidkust van Maui met Kihei, we zitten al voor een deel boven de wolken. Naarmate we verder rijden komt er inderdaad steeds meer bewolking bij. De top van de crater ligt op bijna 3000 meter hoogte en op zo'n 5 kilometer hiervan rijden we de mist in en deze trekt helaas niet meer weg. We stoppen toch nog even op de top om het visitor centre te bezoeken. Het waait echt heel hard en het is bar koud. Natan vindt het maar niets. Binnen zien we dat het ook maar 4 graden is. Als we weer naar beneden rijden, komen we een kilometer of 3 van de top toch weer in de zon terecht, maar een kilometer of 3 verder rijden we weer de mist in. Het uitzichtpunt van de heenweg zit nu ook in de mist. Als we weer terug zijn in Kihei schijnt de zon gelukkig. Na de lunch besluiten we om naar het strand vlakbij ons huis te gaan. Dit is nog geen kilometer lopen, maar er zijn geen voetpaden o.i.d. dus we gaan met de auto. Het is lekker aan het strand, er staat een windje en het water is een heel eind ondiep, dus heerlijk warm. Op een gegeven moment denkt Nicoline een vin te zien (Julian heeft het elke dag over haaienaanvallen op Maui), maar na een paar minuten komen we erachter dat het (gewoon) een schildpad is. Binnen no time liggen we allebei in het water, maar we zien de schilpadden wel maar ze zwemmen van je weg. En we kunnen je wel vertellen, ze zwemmen echt wel snel! Vanaf de kant hebben we goed zicht (we zitten net iets hoger dan het wateroppervlak) en we denken dat er ongeveer 3 tot 5 schildpadden aan het rondzwemmen zijn. Je ziet af en toe een kopje of een poot boven het wateroppervlakte uitkomen. We gaan zelf ook nog een paar keer het water in, één keertje is Nicoline op zo'n 3 meter van een schildpad en wat is hij groot! Uiteindelijk halen we de drone erbij. Het valt niet mee om ze op te sporen vanuit de lucht, maar uiteindelijk zien we er eentje. Superleuk.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats je reactie